-
1 ill
[ɪl] 1. adj 2. n 3. advto speak/think ill of sb — źle o kimś mówić/myśleć
* * *[il] 1. comparative - worse; adjective1) (not in good health; not well: She was ill for a long time.) chory2) (bad: ill health; These pills have no ill effects.) zły, szkodliwy3) (evil or unlucky: ill luck.) zły2. adverb(not easily: We could ill afford to lose that money.) z trudem3. noun1) (evil: I would never wish anyone ill.) krzywda2) (trouble: all the ills of this world.) nieszczęście•- ill-- illness
- ill-at-ease
- ill-fated
- ill-feeling
- ill-mannered / ill-bred
- ill-tempered / ill-natured
- ill-treat
- ill-treatment
- ill-use
- ill-will
- be taken ill -
2 take
[teɪk] 1. pt took, pp taken, vtshower, holiday brać (wziąć perf); photo robić (zrobić perf); decision podejmować (podjąć perf); ( steal) zabierać (zabrać perf); courage, time wymagać +gen; pain etc znosić (znieść perf); passengers, spectators etc mieścić (pomieścić perf); ( accompany) person zabierać (zabrać perf); (carry, bring) object brać (wziąć perf), zabierać (zabrać perf); exam, test zdawać, podchodzić (podejść perf) do +gen; drug, pill etc brać (wziąć perf), zażywać (zażyć perf)to take sth from — wyjmować (wyjąć perf) coś z +gen
I take it (that) — zakładam (, że)
to take sb's hand — brać (wziąć perf) kogoś za rękę
to take sb for a walk — brać (zabrać perf) kogoś na spacer
to take it upon o.s. to do sth — brać (wziąć perf) na siebie zrobienie czegoś
Phrasal Verbs:- take in- take off- take on- take out- take to- take up2. vi 3. n (FILM)ujęcie nt* * *(to take or keep (someone) as a hostage: The police were unable to attack the terrorists because they were holding three people hostage.) brać jako zakładników
См. также в других словарях:
złapać — dk IX, złapaćpię, złapaćpiesz, złap, złapaćał, złapaćany «pozbawić kogoś wolności, swobody, możliwości poruszania się, zatrzymać, przytrzymać kogoś, coś, schwytać, wziąć coś ręką lub przyrządem» Złapać piłkę. Złapać złodzieja. Złapać rybę na… … Słownik języka polskiego
wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… … Słownik języka polskiego
zachorzeć — dk III, zachorzećeję, zachorzećejesz, zachorzećej, zachorzećrzał, zachorzećrzeli przestarz. dziś gw. «zachorować» Zachorzeć nagle. Ciężko zachorzał … Słownik języka polskiego
zaniemóc — dk XI, zaniemócmogę, zaniemócmożesz, zaniemócmógł, zaniemócmogła, zaniemócmogli, zaniemócmógłszy «zapaść na zdrowiu, zachorować, zasłabnąć» Ciężko, poważnie zaniemóc. Nagle zaniemóc … Słownik języka polskiego
